به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،در یکی از برنامه‌های تلویزیونی، وقتی مجری درباره‌ی محبوبیت روزافزون نوشیدنی ماچا پرسید، کارشناس برنامه پاسخی داد که توجه کاربران زیادی را در فضای مجازی جلب کرد: «نباید درباره این موضوع صحبت کرد، چون گفت‌وگو درباره‌اش باعث ترویج می‌شود.»
این دیدگاه، در نگاه اول شاید بی‌اهمیت به نظر برسد؛ اما در واقع، بازتاب یک رویکرد کهنه در سیاست‌گذاری رسانه‌ای است: اینکه اگر درباره‌ی پدیده‌ای صحبت نکنیم، آن پدیده به‌خودی‌خود ناپدید خواهد شد. الگویی که در عصر شبکه‌های اجتماعی دیگر کار نمی‌کند.
ماچا؛ نوشیدنی یا نماد یک سبک زندگی؟
ماچا پودری سبزرنگ است که از برگ‌های چای سبز تهیه می‌شود و اصالتاً متعلق به فرهنگ ژاپن است. این نوشیدنی به‌دلیل رنگ خاص، کم‌کالری بودن و پیوندش با سبک زندگی سالم، در سال‌های اخیر به ترند جهانی تبدیل شده است. در ایران نیز از دو سه سال اخیر، ماچا مهمان کافه‌ها شده و اکنون به نماد نوعی زیست مدرن و به‌روز در میان جوانان تبدیل شده است.
ماچا نه فقط یک نوشیدنی بلکه بخشی از پزِ فرهنگیِ اینستاگرامی است. رنگ خاص، فرم خاص سرو و ارتباطش با فضاهای اینفلوئنسری، آن را به بخشی از هویت نسل جدید در شبکه‌های اجتماعی تبدیل کرده است.
وقتی «حرف نزنیم» سیاست رسانه می‌شود
واکنش کارشناس برنامه، بیش از آنکه درباره یک نوشیدنی باشد، نشان‌دهنده‌ی ذهنیتی است که گمان می‌کند حذف موضوع از رسانه، راهی برای کنترل آن است. تجربه‌ها نشان داده‌اند که این رویکرد نه تنها کارآمد نیست، بلکه معمولاً نتیجه‌ای معکوس دارد؛ سکوت رسانه‌ای باعث تقویت جذابیت پدیده و انتقال روایت‌ها به فضای غیررسمی می‌شود.
نقش رسانه و کارشناس چیست؟
کارشناس تلویزیونی قرار نیست نقش سانسورچی را ایفا کند، بلکه باید آگاهی‌بخش باشد. اتفاقاً رسانه‌ها با پرداخت علمی و واقع‌گرایانه به پدیده‌ها، می‌توانند به مخاطب دیدی عمیق‌تر بدهند. اگر ترندی، آسیب یا سودی دارد، این تحلیل و شفاف‌سازی کارشناسان است که باید به کمک جامعه بیاید، نه حذف صورت‌مسئله.
آیا هنوز «سکوت» جواب می‌دهد؟
ماچا فقط یک نوشیدنی است، اما ممکن است ترند بعدی، موضوعی بسیار جدی‌تر باشد. اگر همچنان با این منطق پیش برویم که «اسمش را نبر» بهترین سیاست است، نه فقط آگاهی عمومی کاهش پیدا می‌کند، بلکه فرصت نقد، تحلیل و آموزش هم از بین می‌رود.
ماچا مهم نیست، اما شیوه‌ی برخورد با آن مهم است. مواجهه آگاهانه با ترندها، وظیفه رسانه‌ها و کارشناسانی است که باید فضای گفت‌وگو را باز نگه دارند. سکوت دیگر ابزار مدیریت فرهنگی نیست؛ آگاهی‌بخشی است که در این عصر جواب می‌دهد.
نظر شما